Moja hodowla

Nierozłączki
Fiszera

Nazywane są nierozłączkami (ang. „lovebirds”) z powodu silnie afiliatywnych zachowań przejawianych względem partnerów. Nierozłączki zwykle spędzają czas siedząc razem, muskając sobie nawzajem piórka, gruchając do siebie i wymieniając czułości. Łatwe i raczej bezproblemowe w jednogatunkowej hodowli, ptaki te nie wymagają dużej wiedzy od właściciela i dobrze nadają się dla początkujących hodowców papug. Wbrew nazwie „nierozłączka” i potocznemu wyobrażeniu na temat konieczności trzymania w parach, ptaki te mogą również być trzymane osobno w celu lepszego zsocjalizowania się z człowiekiem. Są wówczas mniej hałaśliwe.
Pochodzenie: Afryka centralna, północna Tanzania, okolice Jeziora Wiktorii i park Serengeti. Z powodu przerzedzenia na oryginalnych stanowiskach wywołanego nielegalnym odłowem, obecnie spotyka się je głównie na terenach gęsto zalesionych, w małych koloniach liczących 4-5 ptaków.
Wygląd: długość ciała ok. 15 cm, masa ciała 43-58 g., tułów dość krępy, ogon krótki. Korpus w kolorze jasnej zieleni. Na skrzydłach upierzenie szmaragdowo-zielone z ciemniejszymi lotkami. Łeb i szyja żółto-pomarańczowo-czerwone. Głowa proporcjonalnie duża w stosunku do reszty ciała. Ogon o barwie ciemnozielonej, z kuprem niebiesko-fioletowym. Kolor dzioba – intensywnie czerwony. Oczy duże, czarne z białą obwódką nagiej skóry dookoła. Cztery przeciwstawnie ustawione palce, skóra nóg szaro-różowa.
Głos: Gatunek hałaśliwy. Nierozłączki Fischera wydają szeroką gamę odgłosów, od ćwierkania, szczebiotania i wysokich skrzeków po gwizdy i trele.
Długość życia: 10-15 lat.
Psychika: są towarzyskie, ciekawskie i aktywne. Nierozłączki Fischera to ptaki inteligentne, łatwo uczą się prostych sztuczek, choć ich zdolności naśladowania mowy są niewielkie. Wymagają dużo stymulacji i poświęcania uwagi przez właściciela, inaczej łatwo popadają w nudę i przejawiają działania destrukcyjne. Należy zapewnić im dużo zabawek i możliwości interakcji z otoczeniem. Uwielbiają „eksplorować” otoczenie dziobem, w związku z czym ważne jest, aby nie miały dostępu do substancji szkodliwych. Ich dewastacyjne skłonności lepiej przekierować na wszelkiego rodzaju gryzaki dla papug i świeże gałązki drzew i krzewów, które bardzo lubią obgryzać.
Sezon lęgowy: w naturze w okolicach maja – lipca, jednak u nierozłączek trzymanych w niewoli lęgi mogą wystąpić także w innych miesiącach. W naturze często zasiedlają porzucone gniazda innych gatunków, w niewoli notorycznie zdarza im się zabierać budki lęgowe nawet większym papugom. Parom zapewnić należy drewniane budki lęgowe o wymiarach 15x15x20 cm, mocując budkę w górnym narożniku klatki. Zazwyczaj do lęgów przystępują ptaki mające 12 miesięcy. Samica składa zwykle 3-8 jaj, z których po 23 dniach wykluwają się młode (zdolne do latania po około 38 dniach).
Dymorfizm płciowy: brak różnic w upierzeniu i wielkości, rozróżnianie jedynie po kształcie czaszki (dłuższa i niżej wysklepiona u samców)oraz na podstawie możliwego szerszego rozstawienia kości łonowych u odbywających lęgi samic (już w okresie dojrzałości). Niektóre źródła donoszą o odrobinę mniej jaskrawym ubarwieniu samiczek.